Kuikentijd!

Elke keer opnieuw zeg ik dat ik er niet meer aan begin, maar ach, ze zijn toch zo schattig, meneer… Drie weken geleden waren ze er weer eens aan begonnen, en direct jaloers op elkaar. Twaalf eieren, één nest, twee kippen. En geen millimeter wijken voor elkaar. Vrouwen…

Nu, drie weken later en enkele eitjes minder – af en toe vond ik er één uit het nest gegooid – zijn er vijf kuikens uitgekipt.

Die heb ik alvast apart gezet in een ren met één van de kloekjes. In de vijf overblijvende eitjes hoor ik geen beweging, maar je weet maar nooit… Daar mag de andere kloek nog even op verder broeden.

En nu begint het weer; laten loslopen gaat niet of de kraaien zijn er mee weg. Als de andere kippen ze al niet doodpikken. Dus apart in een ren zetten, apart drinken en eten geven, afdekken tegen wind en regen, in het slechtste geval sterven er nog een paar… Die die overblijven, blijken dan steevast hanen te zijn, die ik alsnog zal moeten slachten.

Maar kom, die zachte, gele donsbolletjes, is er nu iets schattiger?

Kiekjes van kiekjes

The leader of the gang. Zijn vader was een Cochinkriel, terwijl de moeder vermoedelijk een poulet de ferme was. Tussen zijn voorouders zat er waarschijnlijk ook een kogelvis; hij kan zich opblazen tot 2x zijn gewone grootte. Zijn broer werd wegens gewelddadigheden tegen Dochter en Echtgenote van de autoriteiten standrechterlijk geëxecuteerd, waarna hij het commando overnam. Houdt met strenge hand zijn vrouwschappen in het gareel, maar blijft met zijn activiteiten voorlopig onder de radar van de autoriteiten.

Het liefje van de baas. Cochinkriel, kruising tussen kip en bolleke wol. Ergens onder de fluffyness zitten een paar pootjes. Ziet er pluizig en lief uit, maar schijn bedriegt; ze is na de haan de tweede in rang. Schrikt er niet voor terug om kippen die dubbel zo groot zijn op hun plaats te zetten. Waarschijnlijk intussen ook wel de oudste, met minstens een vijftal jaar op de teller.

Is twee jaar geleden met Pasen eerder toevallig in de bende beland. Ras onbekend. Werd opgevoed door de autoriteiten. Haan weet daardoor niet goed of hij haar wel kan vertrouwen. Kwijt zich nochtans nog steeds vlijtig van haar taak.

Tweede en laatste Cochinkriel; sloor van de wei. Alhoewel reeds even respectabel in leeftijd als het liefje van de Baas, heeft ze niets te zeggen. In rang komt ze nog na de drinkbak. Als de pluizenbol wil broeden, kan deze het vergeten.

De gezusters Karamazov. Nog maar onlangs vrijgelaten uit een strafkamp waar ze dwangarb-ei-d moesten verrichten. Hebben diezelfde taak nu opnieuw opgenomen, maar dan vrijwillig. Moeten hun rang nog verdienen, maar hebben elkaar om op terug te vallen.

Nieuwste aanwinst van vandaag: 2 Leghornen. De ene droomde van een carriere als renkoekoek, terwijl de andere nog in een waspoederreclame (“witter dan wit”) heeft meegespeeld. Voorlopig hebben ze het nog zwaar te verduren van de Baas. “Gelukkig” kunnen ze zich door hun ranke gestalte door spleten wurmen waar de Baas niet kan komen. Blijven in het lange gras ook muisstil liggen als een fazant.

Dakgeboomte

Nieuwe stap in de inrichting van de tuin. Vooraan vier solitaire sierperen (Pyrus calleryana ‘Chanticleer’), aan de zijkant vier sierperen in leivorm, en achteraan 8 amberbomen in dakvorm (Liquidambar styraciflua) om een overschaduwd plekje te maken. Vóór en na naast elkaar:

Eerst bouwen we een huis met veel vensters om veel licht binnen te krijgen, en vervolgens zetten we er bomen rond om toch wat minder zon binnen te laten…

De wereld is om zeep

 

Urbanus heeft het jaren geleden al voorspeld.

Foto van onze haag deze voormiddag, 14 maart 2014:

Foto van de tuin op 12 maart 2013:

Zoek de verschillen!

De aftrap is gegeven!

Met het goede weer in het voorbije weekend zijn we in gang geschoten in de tuin. De siergrassen zijn gesnoeid, het kruidenhoekje is ontdaan van kruid en aangevuld met dille, rozemarijn en dragon, de aardbeiveldjes liggen er weer proper bij…

Er stond zelfs nog een kleine rode kool in de tuin, net genoeg voor een portie voor de diepvries. Ook de resterende prei is intussen ingevroren geraakt, zodat ik dat stukje al kon omspitten. 

De mosterd- en phaceliaplantjes zijn deze winter niet vervroren geraakt, en de mosterd begint alweer te bloeien. Daar heb ik dus eerst maar eens met de grasmaaier over gebrommerd…

De kipjes hebben mij de hele dag gezelschap gehouden. Soms moest ik ze wegduwen om het onkruid te kunnen uittrekken.

Nu nog verder omspitten…

Moord en doodslag

’t Is gebeurd, zou Erik Van Looy gezegd hebben. De haan is dood. Eigenhandig geslacht, gepluimd en ontdaan van ingewanden. Voor het eerst in mijn leven, dat laatste.

De haan had recentelijk een negatieve evaluatie gekregen na onhebbelijk gedrag ten aanzien van Echtgenote en Dochter. Aangezien hij haan-voor-het-leven was, kon ik hem moeilijk terugzetten in rang; tot kip degraderen of zo. Dus was het kop eraf. Ik kon het beestje trouwens zó opnemen; met mij had hij geen problemen en ik niet met hem…

De tweede stap, het ontpluimen, is ook niet moeilijk. Al genoeg moeten doen als kleine(re) jongen. Maar dan, de inhoud eruithalen, dat was nieuw… Hoe begin je daar aan he. Maar kom, eind goed al goed (voor mij toch, niet voor hem): alles is er uit geraakt, en haantje hangt in de kelder in afwachting van het versnijden en invriezen. Missie geslaagd!

Nu, hij heeft nog een broer lopen in de kippenwei. Die was tot nu toe tweede in rang, en bijgevolg minder dominant. De kans bestaat nu natuurlijk dat hij de vacature die zijn broer nalaat, ambieert. Ik laat het kapblok alvast staan, als subtiele hint.

Catmouflage

Kat ontkent ten stelligste dat de keuze van zijn rustplekje ook maar iets te maken heeft met de talrijke aanwezigheid van kool- en pimpelmeesjes in de struiken ter plekke…

Er zaten drie motten

Nogal wat vlinderfoto’s in de blogosfeer de laatste weken, naar aanleiding van de Vlindertelling… Allemaal eerder de “gewone” vlindertjes bij ons. Al kunnen die ook heel mooi zijn als ge ze eens van dichterbij bekijkt. Natuurlijk was het vlindertelweekend pas voorbij of er begonnen vlinders/motten op te duiken die ik nog niet eerder gezien had in de tuin.

Hansje Pansje kevertje

Wegens een tijdelijk gebrek aan (nieuwe) vlinders om te fotograferen, mikte ik begin deze week op een onschuldige passant. Of zo dacht ik toch… Als ik er eentje voorbij zie wandelen, moet ik altijd denken aan het kinderliedje over Hansje Pansje kevertje:

Veelkleurig Aziatisch Lieveheersbeestje

… Blijkt het het Veelkleurig Aziatisch Lieveheersbeestje te zijn! Een exoot, die het hier onze inheemse Hansjepansjes komt lastig maken. Allez, ik denk toch dat het die is, want onze inheemse beessies houden zich meestal braaf aan de regels; je hoeft maar naar de kleur te kijken en de stippen te tellen en je bent er. Niet zo deze ‘invoerling’. Veel of weinig stippen, zwart of rood, ze zijn er allemaal. Een kenmerk waardoor je al direct een stap verder bent, is de letter ‘M’ op het halsschild. Niet dat er geen ‘geletterde’  inheemsen zijn, maar de opties worden al direct een stuk kleiner.

De dag nadien zag ik een ander kevertje voorbijkomen met heel wat minder stippen, en om de min of meer onaangename ontdekking van de exoot te verteren, heb ik daar dan ook een foto van genomen.

Veelkleurig Aziatisch Lieveheersbeestje

… Lap! Kom ik weer uit bij het Aziatisch Lieveheersbeestje!

Fladdertelling

Ik had de indruk dat de jaarlijkse vlindertelling – wat onze tuin betreft – net een weekje te laat kwam. Eén tot twee weken geleden stonden er meer of andere bloemen in bloei in de bloemenwei, die meer Kleine vosjes en Dagpauwogen lokten. Ook de Zandoogjes en Dikkopjes waren toen talrijker aanwezig. Aan de andere kant is nu ook wel een Blauwtje op bezoek gekomen en is er een Koninginnenpage overgefladderd.

Er zijn ook zenuwachtige vlindertjes, die je amper kan benaderen vooraleer ze wegvliegen of die zich bijna niet durven neerzetten. Zo vloog er een vrij grote mot rond die niet lang genoeg stil blijft zitten om een foto te kunnen nemen, zodat ik ze achteraf niet kon opzoeken op het internet…

Sowieso is vlinders tellen iets voor een lijstjesmens als ik, of het nu in juli is of in augustus. Deze kon ik dit weekend met zekerheid identificeren:

Gamma-uil	20
Zwartsprietdikkopje	5
Distelvlinder	4
Klein koolwitje	4
Oranje luzernevlinder	4
Bruin zandoogje	3
Dagpauwoog	2
Oranje zandoogje	2
Gehakkelde aurelia	1
Icarusblauwtje	1
Klein geaderd witje	1
Kleine vos	1
Koninginnenpage	1

Voor de andere lijstjesmensen: op de website van de tuinvlindertelling kan je elke maand bijhouden welke vliegewaters er in je tuin te zien waren.

En voor mensen die écht goed zijn in het identificeren van beestjes (en de rest) is er zelfs een website waar je al waarnemingen kan ingeven. Zonder die website zou ik bv. nóóit geweten hebben dat er gisteren in de Oostkantons een Slangenarend is overgevlogen! Een Slangenarend begot!

Oranje luzernevlinder

Met onze bloemenwei volop in bloei vind ik niets leuker dan regelmatig te gaan kijken naar al het gegons en gefladder. Altijd al een fan geweest van (dag)vlinders. Toen ik klein was en er nog genoeg vlinders waren, om ze te vangen en op te prikken. Toen ik iets minder klein was, om ze te fotograferen met pa zijn fototoestel en telelens. Tot er weer eens een filmrolletje vol was met alleen maar vlinderfoto’s – de helft wazig dan nog.

Sindsdien zijn de aantallen vlinders alleen maar achteruit gegaan, maar deze zomer, in onze bloemenwei, is het de eerste keer dat je dat feit zou kunnen vergeten. Ik heb al zeker een twaalftal verschillende soorten gezien, en deze was er één die ik nog niet was tegengekomen:

2013-07-31 – Oranje Luzernevlinder

2013-07-31 – Oranje Luzernevlinder

Een Oranje Luzernevlinder, denk ik. Eigenlijk een trekvlinder, die hier niet kan overwinteren, en in sommige jaren al in wat grotere aantallen voorkomt dan in andere. Niet bedreigd ook, maar ‘k was toch blij dat er een viertal in de tuin zaten.

Dit weekend is het trouwens terug Vlindertelweekend! Om ter eerst de bingokaart vol?

Teeltplan

’t Is half februari, de tijd van het jaar waarin op veel moestuinblogs de teeltplannen opduiken en de voorbereidingen worden getroffen voor een nieuw moestuinjaar. Vorig jaar heb ik een hele tijd mijn hoofd gebroken over hoe ik de moestuin zou indelen, maar dankzij Excel is dat niet meer nodig tot 2023 en verder.

 

Mijn tuin is ingedeeld in 8 perceeltjes van ongeveer 4m op 2,4m en 2 perceeltjes van 8m op 1,2m. In de zomer van 2010 had ik al wat aardbeien aangeplant en wat sla gezaaid zonder teeltplan, en aangezien aardbeien een drietal jaar op dezelfde plaats blijven staan, moest ik daar al van uitgaan. In het bovenstaande schema staat rood voor de aardbeien. De cijfertjes geven aan in welk jaar ze zitten: 0 is het jaar van aanplant (in augustus); nadat ze er vervolgens 2 volledige jaren hebben gestaan, is het tijd om ze te verwijderen. Ondertussen staan er op de volgende perceeltjes vervangplanten klaar.

Verder wou ik rekening houden met de mestbehoefte (kolen hebben veel nodig, peulgewassen daarentegen brengen zelf stikstof in de grond), én met de indeling in de verschillende plantenfamilies. Om ziekten te voorkomen, mogen planten van eenzelfde familie niet elk jaar op dezelfde plek geteeld worden. Voor veel planten zit er best 3-4 jaar tussen, voor sla bvb. is een jaar overslaan voldoende. Sla wortelt namelijk niet zo diep en de teelt ervan duurt ook niet zo lang. Om knolvoet bij kolen te vermijden, wordt zelfs aangeraden om maar eens in de 8 jaar kolen te telen op een bepaalde plek.

Content dat ik was dat de puzzel uiteindelijk (ongeveer) klopte! Voor de “lelieachtigen” (prei en ui) had ik geen plaats meer; die zijn bij de “schermbloemigen” (wortelen,…) beland.

In Excel is het vervolgens een koud kunstje om door kopiëren en plakken de perceeltjes van de komende jaren in te vullen…

Allemaal goed en wel, zo vanachter de pc. We zijn echter geen jaar verder of het systeem heeft al nood aan enige aanpassingen…

Zo was er toch wat weinig plaats op het veldje van de prei en ui. Ook de wortelen, pastinaak en knolselder vochten daar immers voor wat leefruimte. Vroege aardappelen zijn wel leuk, maar de opbrengst valt wat tegen in vergelijking met de halflate aardappelen, zodat hun veldje sneuvelt en de prei/ui-familie haar eigen stekje krijgt. Heel het schema in de war natuurlijk. Poging nummer 2:

De meloenen (en komkommer) van het blauwe perceeltje vielen ook wat tegen. Die hebben veel zon nodig om zoet te worden, zo zonder serre. Ze krijgen nog een tweede kans dit jaar (ik heb toch nog zaad over), maar die zie ik op termijn ook nog verdwijnen, misschien ten voordelen van (opnieuw) vroege aardappelen. We zien nog wel. Mijn vrouw zou ook graag zien dat de bloemenwei, die nu een even groot stuk inneemt rechts van de moestuin, uitbreidt naar de onderste helft van de moestuin (de nrs 1, 2, 7, 8 en 9). Die stukjes zouden dan moeten verhuizen naar rechts, naast perceeltje 10… In Excel is dat vrij snel aangepast; in het écht daarentegen…

Nieuwe bewoner des kippenhoks

Eierdief!

Al enige tijd vind ik gesneuvelde eieren in het kippenhok. Na eliminatie rustten al mijn verdenkingen bij één kip, jammer genoeg één van de beste leggers. Truukje geprobeerd met een leeggeblazen ei, opnieuw gevuld met een mengsel van azijn, mosterd en tabasco, wat qua kleur begot nog leek op een geklutst ei. De kip slobberde het ei lustig op. Waarna ze even met de kop schudde en de snavel aan een graspol afveegde, maar dan toch nog de laatste restjes ging opslokken. Heeft een kip wel smaakpapillen?

Vervolgens een kalken nep-ei gekocht en in het nest gelegd. Helaas pindakaas, nog steeds vond ik resten van eidooier op het stro.

Daarom heb ik eind vorige week opnieuw twee eieren leeggeblazen en gevuld met het mosterdmengsel. Groot was mijn verbazing toen ’s avonds niet alleen het mosterdei weg was, maar ook het kalken ei. En niet te vinden he, niet onder of achter of naast het hok. De weerwraak van de kip voor de mosterdeieren?

Uiteindelijk zag ik het kalken ei in de wei naast onze kippenwei liggen. Alle resten van dooier waren er afgeregend, en verder was het ongeschonden. Mijn probleem is daarmee nog iets groter geworden; er zal nu ook een externe dief aan het werk zijn. Ekster? Kraai? Marter? Niet de minste aanwijzing, voorlopig…

Eat this, Einstein!

Ritchie Valens, Sid Vicious, Buddy Holly, Cliff Burton, Jimi Hendrix, Janis Joplin, Jim Morrisson: allemaal al beroemd toen ze (sommigen ruim) voor hun dertigste stierven. Albert Einstein was 26 toen hij zijn relativiteitstheorie bekendmaakte.

Ik ben 35, en ik heb mijn eerste zelfgekweekte radijzen en aardbeien opgegeten. In your face, Einstein!