Stille Zaterdag

Na Goede Vrijdag komt Paaszaterdag of Stille Zaterdag. Stille Zaterdag herinnert aan de periode dat Christus dood in het graf lag. In afwachting van de volgende paasmorgen heerst dan in het kerkelijk leven stilte. Het kruis is nu leeg, en in veel kerken is het altaar leeggeruimd. Er liggen en staan geen bloemen, kaarsen, of mooie kleden op het altaar.

Jezus’ lichaam is van het kruis gehaald en in het graf van Jozef van Arimathea gelegd. Jozef van Arimathea zou een handelaar geweest zijn met contacten in Cornwall. Hij zou het bloed van Christus hebben opgevangen in een kelk, de heilige graal, waarmee hij dan naar Glastonbury (Engeland) getrokken is.

Goede Vrijdag

De dag na Witte Donderdag is Goede Vrijdag. Op deze dag wordt in kerkdiensten de kruisiging van Jezus herdacht. De klokken luiden voor aanvang van de dienst niet, als teken van rouw.

Goede Vrijdag wordt ‘goed’ genoemd omdat de christenen geloven dat Christus’ vrijwillige dood betekende dat God zich om het menselijk lijden bekommerde en het zelf op zich nam. Belijdende rooms-katholieken eten op deze dag geen vlees.

Om drie uur ’s middags wordt in veel kerken de kruisweg gebeden. Daarbij worden 14  taferelen herdacht die de kruisweg hebben uitgemaakt die Jezus moest gaan. Ik herinner mij dat we ze op school ooit nog moesten uit het hoofd leren – niet dat ik ze nu nog zou kunnen opnoemen. Het zijn:

Jezus wordt ter dood veroordeeld
Jezus neemt het kruis op zijn schouders
Jezus valt voor de eerste maal onder het kruis
Jezus ontmoet zijn Heilige Moeder
Simon van Cyrene helpt Jezus het kruis te dragen
Veronica droogt het aangezicht van Jezus af
Jezus valt voor de tweede maal
Jezus troost de wenende vrouwen
Jezus valt voor de derde maal
Jezus wordt van zijn klederen beroofd
Jezus wordt aan het kruis genageld
Jezus sterft aan het kruis
Jezus wordt van het kruis afgenomen
Jezus wordt in het graf gelegd

Symmetrische eenden

Dochter houdt van symmetrie als ze in haar badje zit:

De twee eenden krijgen elk hun eigen bakje met water. De kreeft ziet het met lede ogen aan.

Witte Donderdag

Nog slechts één op drie Vlamingen kent de betekenis van Witte Donderdag, blijkt uit een enquête van Het Nieuwsblad.

Daarom:

Op Witte Donderdag wordt de laatste avondmaaltijd herdacht die Jezus met zijn twaalf discipelen hield. ’s Nachts werd Jezus in de hof van Getsemané verraden door Judas Iskariot, één van zijn leerlingen. Judas leverde Jezus voor dertig zilverstukken uit aan de joodse religieuze leiders in Jeruzalem. Zij beschuldigden Jezus van godslastering omdat hij zich Gods zoon noemde en in Gods naam zonden vergaf. Na de overval in de hof van Getsemané werd Jezus door de joodse hogepriester Kajafas verhoord en daarop door de Romeinse stadhouder Pontius Pilatus ter dood veroordeeld.

Tijdens de liturgieviering van Witte Donderdag worden de kerkklokken voor het laatst geluid, om vervolgens pas weer te luiden in de feestelijke Paaswake op zaterdagavond. Aan de kinderen maakte men wijs dat de klokken dan naar Rome waren vertrokken en met Pasen terugkeerden. Ondertussen zou de paus ze dan hebben gezegend en waren zij door een wonder gevuld met paaseieren…

Eekhoorns

Gisteren op de kalender (Druivelaar) gelezen:

“In het Zoniënwoud bemerkt men de laatste jaren regelmatig eekhoorns. Het gaat niet om de inheemse soort, maar om het grotere Aziatische broertje ervan. Deze schattige dieren zijn niet alleen zeer tam, ze planten zich bovendien ook heel snel voort, waardoor de populatie te groot geworden is.”

Tot zover geen vuiltje aan de lucht. Kan hier en hier gecheckt worden. 

Het stukje tekst gaat verder:

“De jongen die afgelopen winter geboren werden, werden daarom gevangen. Ze zullen gratis worden aangeboden op de verschillende standjes van de Vereniging voor Natuurbehoud, die u morgen op de toegangswegen naar het Zoniënwoud overal zult zien staan. Dergelijke eekhoorntjes zijn echte knuffels en omdat ze nog zo jong zijn, kunnen ze zonder enig probleem getemd worden. Een mooi geschenk voor uw dochtertje of zoontje?”

Het heeft tot laat in de namiddag geduurd eer mijn frank viel. Ik had het blaadje van 31 maart gelezen. Het helpt natuurlijk niet als je een 1 aprilgrap leest op 4 april…

Vis

Mondiale tonijnvangst toen ik geboren werd: rond de twee miljoen ton. In 1980: rond de 2,7 miljoen ton. In 1990: rond de 4,3 miljoen ton. In 2000: rond de 5,8 miljoen ton. In 2004: 6 miljoen ton (Bron: National Geographic, april 2007).

Een grotere blauwvintonijn kan meer dan 2,5 meter lang worden en meer dan 200 kilo wegen. In vroegere tijden trokken ze vanuit de Atlantische Oceaan massaal door de Straat van Gibraltar, om uit te waaieren over de Middellandse Zee, waar ze zich voortplantten. Ze komen daarvoor naar de oppervlakte van de zee waar ze zich op hun zilverkleurige zijde draaien. Op dat moment zijn ze goed zichtbaar vanuit verkenningsvliegtuigjes, die de vissersschepen verwittigen.

Tegenwoordig worden de vissen ook al op jonge leeftijd gevangen en een jaar of twee-drie in zeekooien vetgemest met sardines of ansjovis. Op die manier krijgen ze vet, spekachtig buikvlees waar Japanners dol op zijn in de vorm van sushi. De vissen worden echter gedood voor ze zich hebben kunnen voortplanten.

Niet alleen de vissen zijn het slachtoffer; ook de mensen in Afrika zijn – weer eens – de dupe van de winstgevende visindustrie. Door jarenlange overbevissing is de visstand in bijvoorbeeld het Victoriameer sterk achteruitgegaan. De gevangen vis wordt in verwerkingsbedrijven schoongemaakt en getransporteerd naar Europa en Israël. De plaatselijke vissers verliezen hun inkomsten en de bevolking lijdt honger. Een erger dan aangrijpende foto in National Geographic: alleen het karkas van een nijlbaars blijft over als betaalbare proteïnebron voor Tanzanianen rond het Victoriameer… Wij krijgen het vlees, de Afrikanen het karkas.

Waarom blijft iedereen zo onverschillig? Waarom toont het VLAM reclamefilmpjes over vis (“Viiis! Zoveel lekker dat er iiis!”) zonder dat er iets van informatie wordt verstrekt over overbevissing en de maatregelen van onze overheid daartegen? Toen regelmatig berichten in de media kwamen over de met uitsterven bedreigde kabeljauw, kreeg ik van het VLAM een receptje in mijn mailbox met… kabeljauw. Op mijn verontwaardigde mail kreeg ik maar een lauw antwoordje. Ik weet het, ik weet het, onze Vlaamse vissers hebben het al zo moeilijk en er blijven er al niet zoveel meer over enzovoort. Maar als iedereen zo maar voort blijft vissen, kunnen ze binnenkort sowieso stoppen…

Op blikjes (geelvin)tonijn wordt tegenwoordig een labeltje gekleefd om aan te geven dat de vissen dolfijnvriendelijk gevangen worden. Leuk voor de dolfijnen natuurlijk. En het geweten van de koper wordt gesust.

We zijn de vissen aan het uitroeien. Het is een massaslachting vergelijkbaar met het uitroeien van de Amerikaanse bizon, alleen gebeurt het onder water.

Ik kocht al geen kabeljauw meer; moet ik nu ook al de tonijn laten staan? Ik ben nochtans verlekkerd op vis. Ik zou echter graag weten welke soorten ik nog wel mag kopen, maar het is verduiveld moeilijk om een keuze te maken, om voldoende informatie te vinden over waar de vis wordt gekweekt bijvoorbeeld. Niet dat gekweekte vis misschien zoveel beter is voor het milieu (onder andere ontsnapte vissen die ziekten overbrengen naar de wilde exemplaren), maar het is misschien al een stap in de goede richting. Veeakker doet wél moeite om een verantwoord assortiment vis aan te bieden (heb ik zonet gemerkt door te googelen); nu de rest van de winkels (en de overheid) nog…

Twijgje

Buddha van Kladblog heeft een stokje ontvangen. De vraag is of je bloggers kent in het echte leven en zo ja, wat je relatie met hen is.

Ik kan kort zijn:

– Sofie van Sportfanaat ken ik. Familie van mijn vrouw zijnde, kom ik haar regelmatig ’s zondags tegen.

– Dawnofnone ben ik ook al tegengekomen. Hij bespeelt hetzelfde instrument als ik, maar dan bij Duckless.

En daarmee zijn we uitgepraat!

Van Buddha heb ik ooit al een pakje ontvangen en eentje teruggestuurd. En naar Koen Fillet luister ik op de radio, telt dat ook?

Het stokje is dus maar een kort twijgje in mijn geval…

Pillekes

Voor Zoon geboren werd, stelden dokters – per toeval, voornamelijk te danken aan een opmerkzame Echtgenote – vast dat zijn hartje te snel klopte. Te snel, in de zin van meer dan 230 slagen per minuut. Het lukt je niet om dat te tellen met een stethoscoop, zo snel is dat. Na wat paniek en een aantal hospitalisaties, waarbij Echtgenote zelf hartmedicatie moest nemen die dan doorgegeven werd aan ongeboren Zoon, werd duidelijk dat het er moest uitgroeien. Zoon zou medicatie moeten nemen tot hij één jaar was.

Hij is dus vorige week één jaar geworden, en we zijn de medicatie aan het afbouwen. Vandaag ben ik met hem op controle geweest naar het ziekenhuis. Alles nog altijd in orde; vanaf nu moet hij maar één pilleke meer nemen ’s morgens. Het capsuletje van ’s avonds mag achterwege blijven. Binnen zes weken nog één controle, en dan is ’t gedaan…

Waar dat één jaar in het begin zo lang leek en bijna onoverbrugbaar, is het nu allemaal bijna achter de rug. Een jaar lijkt zo lang, zeker als het gaat om iets dat te maken heeft met Zoon zijn hartje. Hoeveel keren zou een hart slaan op een jaar? De medicatie verhinderde dat zijn hartje in overdrive ging, maar door koorts of zo kon dat alsnog gebeuren – wat één keer het geval was. Zoiets stelt je toch niet gerust. Stel dat het ’s nachts gebeurt en dat we het niet merken? In dat opzicht duurt een jaar heel lang, als je er nog moet aan beginnen. Maar zie, nu is het toch allemaal nog goed aan het aflopen…

Misschien dat hij mede daardoor nu zo’n knuffelbeertje is. Hij heeft niet liever dan op mijn schoot – ’t is een papakindje – te zitten. Iedereen vertroetelt hem nogal…