Mijn grootmoeder en grootvader, tevens dooppeter, woonden vroeger in een oude school. De vroegere school bevond in zich een gehucht, dat wil zeggen met voornamelijk akkers en weiden errond. Het woonhuis van de nonnekes werd hun woonhuis, de klassen van de leerlingen werden varkenskotten… Er veranderde dus niet veel. Alleen werd er tegenover de klassen een nieuwere, lage varkensstal gebouwd.
De enkele klaslokalen lagen naast elkaar aan een speelplaats met in het midden een paardenkastanje. Ik herinner mij nog dat het opschrift boven de buitendeur van één van de klaslokalen bewaard was gebleven: “Vaderlandsliefde”. De andere opschriften moeten “Onderwijs” en “Opvoeding” geweest zijn.
Dit was des zondags het terrein van drie belhamels. Of liever twee belhamels: mijn twee kozijnen (de zonen van mijn tantes). Het derde persoontje was ik, voorzichtiger van aard en dus eerder toeschouwer dan participant.
Zo konden de kozijntjes het niet laten om in een steegje naast de gebouwen in een knotwilg te kruipen. Alle knotwilgen langs het steegje werden eerst grondig geïnspecteerd op hun beklimbaarheid, waarna er één uitverkoren werd. Een grote knotwilg heeft waar de takken beginnen namelijk een soort van platformpje waar je gemakkelijk met twee-drie bengels kan zitten. Het middelste van een knotwilg heeft echter ook de neiging om te vermolmen, so don’t try this at home!
De keren dat zij als twee aapjes in hun wilg zaten, wandelde ik wat door het steegje. Soms verwenste ik mezelf dan omdat ik er niet in durfde te klimmen. Maar lang duurde mijn afzondering nooit. Zoveel valt er nu ook weer niet te beleven, daar in de knotwilg.
Er was echter een dag dat ik mezelf gelukkig prijsde omdat ik niet in de wilg zat. Dat was meteen de laatste dag dat mijn kozijntjes in de wilg kropen…
Ik hoorde ze tegen elkaar kwebbelen.
Dan zei de ene tegen de andere: “Er zit hier een wesp.”
*pets*
“Ge hebt ze niet! Kijk, ze vliegt daar!”
“Toet, ik had ze wel, die daar da’s een andere.”
*pets*
“…”
” ‘T ER ZIT HIER NE GANSEN NEST !! “
Met veel gedruis tuimelde kozijn 1 uit de wilg en zette het op een lopen. Kozijn 2 tuimelde en rende er achteraan.
Alle boze wespen waren waarschijnlijk in de achtervolging, want ik kon zonder problemen voorbij de wilg wandelen. Binnen bij mijn grootouders thuis waren de half ontklede kozijnen het middelpunt van heel wat activiteit. Er bleken zelfs wespen in hun ondergoed te zitten.
Al bij al zijn ze er nog goed van afgekomen. De ene had maar een tiental steken; kozijn 2 misschien iets meer, omdat hij de laatste was om het bastion te verlaten.
In die wilg zijn ze nimmer ingekropen.
Alcyons nest 