Slechtnieuwsbosje

Waarom komt slecht nieuws altijd in bosjes? Na het nieuws van deze week, kwamen er gisteren nog enkele minder plezante zaken bij:

– de achterruitruitenwisser (ik durf al geen koppelteken meer schrijven na gisterenavond de verbetering van het Groot Dictee der Nederlands Taal gezien te hebben) is precies geforceerd geweest. Hoe, door wie of wat blijft voorlopig nog een raadsel. Als ik op de knop duw, begint hij te fladderen, maar allesbehalve op de ruit. Hij valt als een halfverlamd vogeltje op mijn kofferdeksel en begint daar wat spastische bewegingen te maken. Een onvoorzien tripje (en onvoorziene kosten) naar de garage dus.

– De auto van mijn vrouw is het onderwerp van een terugroepactie. Een bepaald kabeltje zou onderheving zijn aan abnormaal snelle degeneratie en wordt preventief vervangen. Nóg een trip naar de garage. En bij haar garage moet ik de auto achterlaten voor een paar uren, in tegenstelling tot mijn garage. Gelukkig zijn daar geen kosten aan verbonden. Maar er scheelt ook iets met een bepaalde comfortinstelling die de lichten eventjes laat branden nadat je uitgestapt bent. Soms doet-ie het en soms doet-ie het niet. Tóch kosten dus waarschijnlijk.

– Ik ben gisterenavond op gesprek geweest bij een metser. Die ontnam mij meteen de illusie dat onze bouwaanvraag goedgekeurd zou worden binnen dit en een maand. Hij verwedde er zelfs een fles champagne onder. 99,9% kans gaf hij ons dat de aanvraag geweigerd zou worden. Nee, twéé flessen champagne, één om daar met hem te kraken en één om mee naar huis te nemen, mocht er toch een wonder gebeuren en de vergunning goedgekeurd zou worden. Dat geeft een mens moed, nietwaar. En onze architect nochtans beweren dat hij geen problemen verwacht. Als de aannemer gelijk heeft, heeft ons vertrouwen in de architect een flinke knauw gekregen. Door het lange aanslepen van alles en het steeds zelf moeten hengelen naar informatie was hij al wat krediet aan het opgebruiken, maar nu zou hij wel eens in het rood kunnen komen te staan…

Enfin. Er zijn ergere dingen dan deze. De auto’s worden uiteindelijk wel gerepareerd en onze vergunning zullen we uiteindelijk ook wel in handen hebben. Alleen loopt het allemaal niet echt zoals verwacht.

Er is ook wat goed nieuws. Mijn verlof begint over exact 27 uur. Morgenmiddag kuis ik mijn schup af voor twee weken. We moeten eerst nog een vergadering overleven en dan morgenvoormiddag het verslag uittypen, en dan zet ik mijn boekentas voor een tijdje ergens uit het zicht.

Aanvulling:

– Gisteren ook nog een telefoontje gepleegd. Onze computer is nog steeds niet gerepareerd…

Aanvulling 2:

– Was ik al vergeten. Er waart een ziekte rond. Iets buikgriepidemieachtigs. Bij mij en mijn vrouw beperkt tot misselijk en spierpijn. Op een dagje ben je er door. Zoon heeft een paar dagen overgegeven. Dochter is gespaard gebleven.