Vervolg op Talen(on)kennis
Om mijn Frans wat te onderhouden, neem ik ’s morgens in station Brussel-Zuid al enige tijd de Franstalige versie van de Metro mee, naast de Nederlandstalige. Misschien, als ik het lang genoeg volhoud, leer ik het even vlot lezen als Engels. Daarmee zou ik al content zijn. Spreken en schrijven zijn nog een stap te ver.
Nu heb ik ook een Franstalige blog ontdekt, die ik zal proberen te lezen, af en toe. Allez, niet dat het moeilijk is om Franstalige blogs te ontdekken, maar het moet voldoende interessant zijn om de moeilijkheid van de andere taal te compenseren.
Ik heb mij ook geabonneerd op de feeds van Raporto.info, een nieuwssite in het Esperanto. Voor mijn berichtjes heb ik daar al een tweetal keer uit gepuurd (zie IgNobel 2006 en Bush legt de grondwet naast zich neer). In het begin maakte ik nog veel oefeningetjes op lernu!, maar dat is flink geminderd. Je moet er ook tijd voor hebben he. Ik krijg nog wel elke dag een mailtje met een nieuw woord en enkele voorbeeldzinnen.
Wat Engels betreft, vrijwel de enige boeken die ik nog koop, zijn die van Terry Pratchett, en altijd in het Engels. Via eBay ben ik er verder een tijdje geleden in geslaagd om de reeks van James Herriot te vervolledigen. Toevallig had ik er daarvan vele jaren geleden een paar in handen gekregen, kleine pockets in het Engels over een plattelandsveearts in de jaren veertig en vijftig van de vorige eeuw. Sindsdien keek ik in elke boekhandel eventjes of ze de ontbrekende exemplaren niet hadden. Noppes natuurlijk. Geprezen zij eBay, omdat ik ze zo uiteindelijk kon kopen van iemand in Groot-Brittannië.
Duits, tja. Wat ik heb opgestoken van mijn schriftelijke cursus is veel te weinig om een boek te kunnen lezen.
Een boek lezen moet voor mij ontspanning zijn. Als het te veel moeite kost, als je elke zin tweemaal moet lezen waarna er nog steeds woorden zijn die je niet begrijpt, dan blijft het algauw aan de kant liggen.
Als men nou maar op een dag, ergens in het universum, de Babel fish zou ontdekken he… Al mijn taalfrustraties in één klap opgelost.
Alcyons nest 
Duits is nochtans een taal die veel gesproken wordt, vooral in alles wat over handel gaat. Mijn Duits is ook niet grandioos en absoluut grammaticaal fout, maar ik kan me wel verstaanbaar maken. En dat is op zich al een begin. 🙂
Alcyon, ik wil je zeker niet ontgoochelen, maar ik vrees dat de enige manier om een taal te leren of te onderhouden, de taal spreken is. Door het hogere denkritme dat je jezelf aanmeet als je spreekt, in vergelijking met schrijven, zal je vrij snel in de taal in kwestie beginnen denken, wat de sleutel tot success is.
Next time we’ll meet, we ‘ll have a discussion dans un mélange d’anglais et de français. D’accord?
Wanneer ken je een taal? Volgens mij zijn spreken en schrijven even belangrijk. Ik onderhoud mijn talen door dagelijkse lectuur. Als de gelegenheid zich aanbiedt om in die taal te converseren, heb ik slechts een paar minuten nodig om de fictieve knop in mijn hersens om te schakelen naar de taal in kwestie. Het begin van de conversatie verloopt dus wat stroef, maar dan ben ik plots vertrokken (en haast niet meer te stuiten).
Vreemde taal lezen vind ik makkelijker dan spreken….. je herkent eerder iets en begrijpt dan de context wel.
Als ik wil lezen in een moeilijke taal neem ik een glossy magazine. Dat zijn supersimpele teksten en je kunt de inhoud zo’n beetje raden.
>> Pieter:
Bij mij zou ’t op zijn Pfaffs zijn…
>> Dawnofnone:
Vous êtes absolutely right. Mais je n’ai pas d’occasion to speak some other Sprache than Niederländisch.
>> Smiling Cobra:
En wat lees je dan allemaal? Of is dat te nieuwsgierig van mij?
>> Chantal, Maxentia:
Da’s juist. Maar als je téveel moet raden, al is het maar in elke zin maar een woord, dan wordt het op den duur toch vreselijk vermoeiend en moeilijk om het verhaal nog te kunnen volgen, niet?
trouwens over de pfaffs en het duits gesproken > check m’n blog
Ik ben geabonneerd op een (behoorlijk) aantal kranten en tijdschriften. Verder heb ik boeken zat en … internet natuurlijk!