De worst en het pannetje

Door gisteren dit bericht te lezen bij Smiling Cobra, dacht ik terug aan een toepasselijk mopje, mij ter ore gekomen in het dialect van Aalst en omstreken. Terwille van de lees- en verstaanbaarheid pas ik het aan naar wat algemener Vlaams…

Een klein meisje slaat haar mama gade in de keuken, terwijl die bezig is aan het avondeten. Na een poosje vraagt de kleine spruit: “Mama, waarom snijdt ge eigenlijk altijd de tjoepkes (eindjes) van de worst?”

“Tja,” zegt mama, “dat weet ik eigenlijk niet. Ik heb het mijn moeder altijd zo zien doen. Weet ge wat, als we zondag bij de bomma op bezoek gaan, zal ik het haar vragen.”

Kleine meisjes vergeten zoiets niet gauw en die zondag herinnert ze er haar moeder aan. “Juist,” zegt mama, “kom, we gaan het haar meteen vragen.”

Bomma is in de keuken bezig een lekkere tas koffie te zetten voor bij de taart, als haar dochter en kleindochter bij haar komen staan. “Moeder, waarom snijdt ge altijd de tjoepkes van de worsten voor ge ze bakt?”, vraagt de mama.

“Awel, dat ik het eigenlijk niet weet. Mijn moeder deed het ook altijd zo. Zij heeft mij leren koken en ik heb dat van haar overgenomen. Maar als ge wilt, zullen we het haar na de koffie gaan vragen.”

Overgrootmoeder leeft immers nog, is al stokoud en bijna doof, en wordt verzorgd in een bejaardentehuis in de buurt. Halverwege de namiddag komt haar familie eens langs. Na wat gekeuvel, pardon, geschreeuw in het hoorapparaat, komen de worstjes ter sprake.

“Meme?” begint de kleinste. “Ik zag mama deze week de tjoepkes van de sosissen snijden voor ze in de pan gaan. Mama wist niet waarom eigenlijk, en bomma weet het ook niet. Ze zeggen dat ze u dat altijd zien doen hebben.”

“Wa zegde mijn kind?” vraagt overgrootmoeder.

“Waarom dat ge de tjoepkes eigenlijk altijd van de sosissen snijdt voordat ge ze in de pan doet!” brult de bomma.

“Aaaai mennekes, bakte gijlie nog altij in da klein penneken?!” roept overgrootmoeder uit…