Na een goeie maand is er eindelijk weer internet thuis. ‘Thuis’, zijnde de nieuwe thuis sinds de eerste november.
In het begin was het wat behelpen, maar stilaan geraakt alles wel in orde. We slapen nog altijd op een matras op de grond, maar het ziet er naar uit dat dat volgende week ook voorbij kan zijn. En als ik mensen hoor vertellen die aan het VERbouwen zijn, dan lijkt bouwen mij alleszins makkelijker.
Al kan dat bouwen toch ook niet goed voor mijn gezondheid (geweest) zijn. Het aantal aannemers dat van de eerste keer puik werk levert, kan ik op een hand tellen. Het neerpoten van een ‘modern’ huis zorgt blijkbaar voor een hele reeks moeilijkheden die men niet voorzien had…
En ondertussen ben ik zowat afgekickt van deze blog. En van de andere, want ik zie het niet zitten om na een maand enkele honderden blogberichtjes te moeten inhalen… We zien nog wel.
Typisch. Zodra je een klein beetje afwijkt van al die identieke huizen/vensters/deuren/vloeren die ze altijd leggen, dan loopt het verkeerd.
Bij mijn zus hebben ze een stuk uit de muur moeten kappen omdat het handvat van het venster op een andere plaats stond dan normaal. Etc.
Geniet er maar van, van het nieuwe huis.
Welkom terug! 🙂
Veel geluk in de nieuwe woonst!
*neuriet: guess who’s back, back again…*
Is het prettig wonen in je nieuwe huis?
“ik zie het niet zitten om na een maand enkele honderden blogberichtjes te moeten inhalen”
Ik zou gewoon beginnen met de leukste blogs.
Ahum
hint, hint
Tegenwoordig wacht ik voor ik iemand uit mijn blogroll smijt. Een jaar lijkt me tegenwoordig geen slechte wachttijd. Sommige bloggers hebben al eens de gewoonte om een tijd niets meer op hun blog te zetten.
Veel geluk in jullie nieuwe woning. Hopelijk verloopt alles nu (veel) beter en hoeven jullie vlug niet meer op een matras op de grond te slapen.
Ach ach, zo gaat dat nu eenmaal in het virtuele leven.
(En in het echte leven ook met bouwperikelen)
je moet toch niet inhalen
gewoon verder gaan
niet achterom kijken
de toekomst is mooi
heb de indruk dat her en der in Blogland er afkickingsverschijnselen vast te stellen zijn. Ook ik zit in die afkickfase:))
>> cursief huigje:
Inderdaad… Ik slaag er maar niet in om weer op gang te geraken. Ik denk dat in mijn geval bloggen een nevenverschijnsel was van het mij niet goed meer voelen in mijn job of zo. Nu lijk ik geen tijd en geen inspiratie meer te hebben om te bloggen. En – helaas – ook niet meer om andere blogs te lezen. Misschien krijg ik later terug wat meer tijd, maar nu is er te veel te doen – op het werk én thuis…