Gisteren heeft Dochter voor een eerste halve dag eens kunnen proeven van het schoolse leven. Na de krokusvakantie is ’t ‘voor echt’. In zalige onwetendheid dat dat het milieu zal zijn waar ze als ’t God belieft de volgende 16 jaren (minstens) zal opgroeien, gevormd worden, een wereldbeeld ontwikkelen en kennis opdoen om daar later haar brood mee te kunnen verdienen. En wie weet, haar toekomstige man zal leren kennen.
Als ik terugdenk, dan blijken mijn schoolse jaren toch heel gelukkige jaren geweest te zijn. Ik herinner mij nog zeer sterk hoe wij in het tweede leerjaar van de lagere school een sneeuwklokje moesten tekenen, met de witte kroonblaadjes en de groene schutblaadjes; het eerste bloempje dat nog tijdens de winter al de belofte van de lente brengt. Ons gemoed nog onbezwaard, nog niet getroubleerd door onze huidige kennis en vrees voor de opwarming van de aarde, waardoor nu de sneeuwklokjes in snelheid zijn gepakt door narcissen.
Hoe wens ik dat mijn kindjes in de wereld van mijn jeugd zouden kunnen opgroeien…
En langs het tuinpad van m’n vader,
zag ik de hoge bomen staan
Ik was een kind en wist niet beter,
dan dat ’t nooit voorbij zou gaan…
Ziet ons hoopje onschuld daar nu lopen in de sneeuw… Met haar schooltasje waar ze al een week mee rondzeult; ze kon niet wachten tot ze naar school mocht gaan. En dan nog sneeuwen op die dag ook, de pret kon niet op…
Ideaal!
Als de eerste schooldag goed is meegevallen, hebben ze geen schrik meer om terug te mogen/moeten.
Nog één nadeel aan schoolgaande kindjes: langzaam beginnen ze evenveel te weten als mama en papa en dan zijn die zo geen superwezens meer 😦
Wat worden ze dan snel groot he!!
och zo schattig 🙂 Dat sneeuwklokje herinner ik mij ook nog… en de massa woordjes die ik 100 keer heb moeten schrijven omdat ik ze fout schreef in mijn agenda… jaja, dat waren nog schoon tijden!
Iedereen zou eigenlijk een klein beetje kind moeten blijven…
Ik bewaar ook bijzonder mooie herinneringen aan mijn schooltijd en af en toe komt er wat bovendrijven waar ik regelrecht weemoedig van word … maar ’t is helaas zonder weerkeer, al heb ik nog massa’s sneeuwklokjes in mijn tuin en nog geen narcissen.
Cute. Vooral met die boekentas rondparaderen, is zéér essentieel 🙂
Een grote stap voor kleine kindervoetjes. Binnenkort voor echt, spannend!
ik wens je kleine dochter een schitterende ‘school-tijd’ met heel veel ervaringen, gebeurtenissen die een leven lang opgeslagen zullen worden in het hoofd en in het hart.
Zo te zien op de foto is het toch wel een idilisch plekje waar dat schooltje ligt…
De schooltijd is idd mooi. Leuk dat haar 1e dag fijn was.