Speelvogel

Getrouwd mens zijnde en vader op de koop toe, schiet er nog weinig tijd over om te spelen. Op de computer. Toen ik nog studeerde en ook toen ik als vrijgezel even op een appartementje heb gewoond, zijn er dagen geweest dat de pc tot laat in de nacht aan stond, met mij ervoor. “Ik ga slapen als ik het volgende level bereikt heb”, en zo van die toeren.

Het liefste speelde ik strategische dingen, zoals Warcraft, Age of Empires, Age of Wonders,… Racen en dergelijke is nooit echt aan mij besteed geweest. Civilization is ook een topper. Medal of Honor heb ik nog gespeeld over het internet. Myst. Dungeon Siege. *zucht*

Er zijn geen spelletjes meer bijgekomen de laatste jaren. Stilletjesaan geraak ik outdated. Ik kan niet meer mee met de ‘jeugd’. En zeggen dat het ooit – in het vierde jaar van de humaniora zo ongeveer – allemaal begonnen is met adventures als Police Quest, Space Quest en aanverwanten, waar de huidige jeugd waarschijnlijk niet eens van gehoord heeft. En moesten ze het te zien krijgen, hopeloos verouderd vinden… Wij vonden toen een adventure dat van één kleur naar vier kleuren ging al een enorme stap. En het besturen met de muis in plaats van met commando’s! Maar kom, doordat al die commando’s (zoals ‘open door’; het was een zoektocht op zich om te vinden met welk Engels woord iets moest aangeduid worden dat je je personage bijvoorbeeld wou laten oprapen) moesten ingetypt worden, heb ik toch wat Engels bijgeleerd…